فردای اقتصاد: طی یک قرن اخیر، صدها و شاید هزاران شرکت فعال در حوزه ساخت ساعت مچی، از تولیدکنندگان کوآرتز دیجیتال ارزان گرفته تا ساعت‌های فوق لوکس، پس از تولد، و پیش از اثرگذاری قابل توجهی بر این صنعت، از بین رفتند. برخی از آن‌ها اما ردپایی عمیق از خود برجای گذاشتند که با میراث و ابداعاتشان همه را شگفت‌زده کردند. اما چرا دیگر وجود ندارند؟ برخی نتوانستند همگام با زمانی که نماد نمایش آن بودند، پیش بروند. برخی دیگر هم با حیات نباتی، در انتظار یک حامی ثروتمند مانده‌اند تا بتواند آن‌ها را به دوران درخشش سابق بازگرداند.
برخی از برندهایی که در زمان رونق خود هم‌رده معروف‌ترین ساعت‌های با کیفیت و لوکس کنونی بودند، حالا فقط در بازار محصولات دست دوم یافت می‌شوند. یکی از این برندها، "یونیورسال ژنو" است.
این شرکت در سال ۱۸۹۴ تاسیس شد و خیلی زود بخاطر کیفیت‌اش به شهرت رسید. زمان‌سنج‌های تولید این شرکت در سال‌های پایانی جنگ جهانی اول بسیار مورد استفاده بود. تا پایان دهه ۱۹۳۰ این برند یک نقش‌آفرین اصلی بود که بخاطر ثروتش توانست دوران رکود را پشت سر گذارد. این در حالی بود که بسیاری از شرکت‌ها در آن دوران نابود شدند. سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰ دوران طلایی این برند بود. دو مدل معروف آن که جایگاه ویژه‌ای به این برند بخشید در این دوران تولید شد. نخستین مدل به نام تری‌کامپکس در ۱۹۴۴ تولید شد، یک ساعت مچی مجهز به یک کرونوگراف و یک تقویم و صفحه نمایش وضعیت ماه. این شرکت یک دهه بعد مدل پل‌روتر با خاصیت ضدمغناطیسی را برای خلبانان شرکت هواپیمایی اسکاندیناوی تولید کرد چون آن‌ها در مسیر خود بین اسکاندیناوی و ساحل غربی آمریکا، از قطب شمال گذر می‌کردند.
امروز هر دو مدل می‌تواند نسبتا آسان در بازار کالاهای دست دوم پیدا شوند. مدل‌های تری-کامپکس بیش از ۴ هزار پوند فروخته می‌شوند و پل‌روترز خیلی ارزان‌تر حدود ۸۰۰ پوند فروخته می‌شود.
یونیورسال ژنو، اما با وجود همه موفقیت‌اش، تولید ساعت‌های زیبای خود را تنها تا سال ۱۹۷۰ ادامه داد اما از آن پس شرکت بولووا آن را خرید و تحت تاثیر بحران کوآرتز، فعالیت‌اش محدود شد. از آن پس، چندین بار مالکیت آن تغییر کرد. حالا این برند غیرفعال است و به نظر نمی‌رسد به این زودی‌ها تغییری در شرایط‌ش حاصل شود.
گردآوری: شادی آذری حمیدیان
تبادل نظر